Friday, September 5, 2014

ကင္းတဲေလးနဲ ့ဂီတသံ



ကြ်န္မညဘက္ေတြ ညည့္နက္တဲ့အထိ အလုပ္လုပ္ရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ကြ်န္မကို အမ်ိဳးသားက တီဗီြၾကည့္ရင္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္ေပးတတ္ပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္ သူပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးဆို ကြ်န္မသူ ့ကို အိပ္ခုိင္းျပီး တေယာက္ထဲ သားနဲ ့အမ်ိဳးသား အိပ္ေနတဲ့ ကုတင္နံေဘးမွာ အလုပ္လုပ္တတ္ပါတယ္…။ အဲဒီအခါတုိင္း ပတ္၀န္းက်င္က ဆိတ္ျငိမ္ ေနတတ္တာေၾကာင့္ တခါတခါ ဟိုးအေ၀းက ဂီတသံေလးကို လြမ္းမိတတ္တယ္…။ ကြ်န္မလြမ္းပံု ဆန္းခ်က္မ်ား ဆိတ္ျငိမ္တတ္လြန္းမွဳကို သည္းမခံနုိင္တဲ့အခါ ေခြးေဟာင္သံေတာင္ တမ္းတမိတဲ့အထိပဲ…။

ကြ်န္မက ငယ္ငယ္က သိပ္ေၾကာက္တတ္ခဲ့တာ…။ ညည့္နက္သန္းေခါင္ စာက်က္တဲ့အခါ ကြ်န္မၾကီးၾကီးက ကြ်န္မနံေဘးမွာ အိပ္ရင္းေစာင့္ေပးရတဲ့အထိ…။ ခုမွသာ အသံေတြကို မက္မက္ေမာေမာ ေတာင့္တတတ္ေနေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက အသံေလး ခြ်တ္ခြ်တ္ၾကားတာနဲ ့ ၾကီးၾကီးကို နွိဳးပါေလေရာ…။ ၾကီးၾကီးခမ်ာ ကြ်န္မစာေမးပြဲနီးတဲ့အခိ်န္ဆို အိပ္ေရး၀တယ္ မရွိပါဘူး…။ ၾကီးၾကီး အညာကို အျပီးျပန္သြားေတာ့ ကြ်န္မေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့ တေယာက္ထဲစာက်က္ရတဲ့ညေတြမွာ ကြ်န္မအေဖာ္က ဂီတသံေလးပါပဲ…။ အဲဒီတုန္းက လမ္းတိုင္းလမ္းတုိင္းမွာ ရပ္ကြက္လံုျခံဳေရး၊ မီးေရး၊ ထင္းေရး အတြက္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထနဲ ့ ကင္းေစာင့္ဖို ့ ကင္းတဲေလးေတြရွိတတ္ပါတယ္…။ ခုေတာ့ အဲဒီလိုရွိေသးလား မသိဘူးေနာ္…။ ကင္းတဲေလးေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ေျခတံရွည္ ၀ါးခင္း၊သက္ကယ္ သို ့ ဓနိမိုးေလးေတြပါ…။ ကင္းတဲထဲမွာ အေရးဆို အခ်က္ေပးလုိ ့ရေအာင္ သံျပား၀ုိင္းၾကီးတခုနဲ ့သံေခ်ာင္းတခုရွိပါတယ္…။ အဲဒီသံေခ်ာင္းသံၾကားျပီဆို ရပ္ကြက္က မီးလား သူခိုးလားဆို နိုးနိုးၾကားၾကားရွိၾကပါတယ္…။

ရပ္ကြက္ထဲက ေယာက်ၤားသားရွိတဲ့ အိမ္တုိင္း ညဖက္ အလွည့္က် ကင္းေစာင့္ေလ့ရွိပါတယ္…။ ေယာက်ၤားသားမရွိတဲ့အိမ္ေတြကို ရပ္ကြက္ထဲက အကိုၾကီးေတြက ေစာင့္ေပးပါတယ္…။ ရပ္ကြက္ေလး ျငိမ္းခ်မ္းေနျပီဆို ကင္းေစာင့္တဲ့အကိုၾကီးေတြက ဂီတာေလးကို တိုးတိုးေလးတီးျပီး သီခ်င္းေလးေတြ ဆိုတတ္ပါတယ္…။ ကြ်န္မတို ့အိမ္က လမ္းေထာင့္မွာမို ့ ၀ရန္တာကၾကည့္ရင္ ကင္းတဲေလးကို လွမ္းျမင္ရပါတယ္…။ ညဖက္ေတြမွာ လတ္ဆတ္တဲ့ေလေအးေအးရတဲ့ ၀ရန္တာမွာ ကြ်န္မစာက်က္ေလ့ ရွိပါတယ္…။ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ကြ်န္မအတြက္ ကင္းတဲက ဂီတာသံတုိးတိုးေလးနဲ ့ သီခ်င္းသံတိုးတိုးေလးက ဒီညမွာ ငါတေယာက္ထဲမဟုတ္ပါလားဆို ေၾကာက္စိတ္ေျပေစတာမို ့ ကင္းတဲထဲက ကင္းေစာင့္တဲ့ အကိုၾကီးေတြကို ၾကိတ္ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္…။

လူေျခတိတ္ခ်ိန္မို ့ ဂီတာကို အက်ယ္ၾကီး မတီး… သီခ်င္းကို အက်ယ္ၾကီးမဆိုေပမယ့္ ကြ်န္မတို ့အိမ္က အနီးေလးမို ့ သူတို ့ဆိုတဲ့ သီခ်င္းတုိင္းကို ေသခ်ာၾကားရပါတယ္…။ ခဏခဏ ၾကားရတတ္တဲ့သီခ်င္းေလးေတြက မြန္းေအာင္ရဲ့ ရိုးရိုးေလး၊ ၀တ္မွဳန္၊ ယု၊ လြမ္းရတဲ့ညေတြ လြန္ပါေစ၊ ၈/၈၂ အင္းလ်ား၊ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ ေမျမိဳ ့မိုး၊ ေမာင့္လျပည့္၀န္း၊ ေလညာအရပ္ကအခ်စ္၊ ေမာင့္အရိုင္းပန္း၊ ခုိင္ထူးရဲ့ သိလား၊ တခ်ိဳ ့ေတြေနနိုင္လြန္းတယ္၊ စစ္ကိုင္းလမ္း၊ ထူးအိမ္သင္ရဲ့ ေခါင္းေလာင္းေလးေတြ ျမည္ေနျပီ၊ ေ၀းသြားတဲ့အခါ၊ ေဂ်ညီညီရဲ့ အရိပ္ကေလး… စတဲ့ သိပ္ဆူဆူညံညံၾကီး မဟုတ္ပဲ ညရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳထဲမွာ စီး၀င္ေမ်ာပါသြားနိုင္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြပါ…။ တခ်ိဳ ့ဆို တကယ့္ကို အဆုိေတာ္ၾကီးေတြလို ဆိုနုိင္တာ အံ့ၾသစရာပါ…။ စာေမးပြဲနားနီးလို ့ ပင္ပန္းေနတဲ့စိတ္ေတြက အဲဒီကင္းတဲက ပ်ံ ့လြင့္လာတဲ့ ဂီတသံေလးေၾကာင့္ ျပန္လည္ၾကည္လင္တတ္လာလို ့ ကင္းတဲေလးနဲ ့ ဂီတသံဟာ ကြ်န္မအေဖာ္ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္…။ တိတ္ဆိတ္တဲ့ညေတြမွာ ဂီတာသံေလးေပ်ာက္ေနရင္ တခုခုလိုအပ္ေနသလို ခံစားရတဲ့အထိပါ…။

ေခတ္ေတြေျပာင္းလာျပီး ကြ်န္မေမာင္ေလးတုိ ့ေခတ္ေရာက္လာေတာ့ မြန္းေအာင္၊ ခုိင္ထူး၊ စို္င္းထီးဆုိင္ကေန ေဇာ္၀င္းထြတ္၊ေလးျဖဴ၊အငဲ၊မ်ိဳးၾကီး၊ မ်ိဳးေက်ာ့ျမိဳင္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္…။ စာမက်က္ရေတာ့တဲ့ ကြ်န္မက အိပ္ယာထဲကေန အဲဒီသီခ်င္းေလးေတြလဲ နွစ္သက္စြာနားေထာင္ျမဲပါ…။ ညနဲ ့ဂီတ ဘယ္ေလာက္ ပနံရလုိက္ဖက္လုိက္ပါသလဲေနာ္…။ ညရဲ့ ျငိမ္သက္ျငိမ္းခ်မ္းမွဳေၾကာင့္ သီခ်င္းသီဆိုသူေတြကလဲ ျငိမ္းခ်မ္းေအးေဆးတဲ့ သီခ်င္းေလးေတြ ေရြးဆိုတတ္ၾကတယ္…။ ကြ်န္မက အေဆာင္မေနဘူးသူဆိုေတာ့ အေဆာင္ေရွ ့ဂီတ၀ို္င္းေလးေတြဆို ပိုလို ့ေတာင္ အသက္၀င္ နားေထာင္ေကာင္းလိမ့္မယ္ဆိုတာ မွန္းဆလုိ ့ရပါတယ္…။

ဒီေရာက္ျပီးမွ အိမ္အလည္ျပန္တဲ့အခါ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြမွာ အိမ္ေရွ ့က ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ ကင္းတဲေလးနဲ ့ ဂီတသံကို လြမ္းမိတတ္ပါတယ္…။ အေမ့စံပယ္ရံုေလးက ခံုတန္းရွည္ေလးေအာက္မွာ ထုိင္ရင္း ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ အနွစ္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က ၀ရန္တာမွာ စာေအာ္က်က္တတ္တဲ့ ေကာင္မေလးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ပံုရိပ္ေလးကို ကိုယ္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္…။ အိမ္ေဘးလမ္းေစ်းဆိုင္ေလးမွာ လူငယ္ေလးေတြ ဂီတာတီးသံၾကားေတာ့ ကြ်န္မနွစ္အေတာ္ၾကာၾကာ လြမ္းဆြတ္ေနခဲ့တဲ့ ဂီတသံေလးမုိ ့ နွစ္ျခိဳက္စြာ နားစြင့္မိပါတယ္…။ စို္င္းစိုင္းခမ္းလွိဳင္ည… ရဲေလးည… ဆုိေတးည… ဘန္နီျဖိဳးည… ေခတ္ေတြ အခါခါေျပာင္းလာေပမယ့္… ပါးေပၚမွာ သနပ္ခါးေလးနဲ ့ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာကြယ္ဆိုတာေလးနဲ ့ ေခတ္သစ္ညရဲ့ဂီတကိုလဲ ကြ်န္မက နွစ္သက္ျမတ္နုိုးဆဲပါ…။ ကင္းတဲေလးက ဂီတသံအလြမ္းေျပေပါ့ေလ…။

တန္ခူး

12:01 am 5 Sep 2014

3 comments:

Anonymous said...

အဲ့ဒီလို ဂစ္တာသံေလးနဲ႕ ညေတြကို ကူျပီးလြမ္းသြားတယ္။ ငယ္တုန္းက ဘုမသိဘမသိနဲ႕ အစ္ကိုေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ အာျပဲၾကီးနဲ႕ စည္းဝါးမကိုက္ သီခ်င္းေတြဆိုခဲ့ဖူးတယ္..

Anonymous said...

အမပိုစ္႔ေလးဖတ္မိမွလြန္ခဲ႔ေသာ25နွစ္ကဘ၀ေလး
ကိုၿပန္လြမ္းမိတယ္... ကင္းတဲမွာဂစ္တာတီးတဲ႔
အကိုေတြလည္းၿပန္လြမ္းမိတယ္..
ၿပန္မရေတာ႔တဲဲ႕အခ်ိန္ေတြထဲကဘ၀အမွတ္တရေတြ
ေပါ႔အမရယ္..တခါတခါရန္ကုန္ကိုလြမ္းရင္းငယ္ငယ္
က ကေလးဘ၀ေလးကိုၿပန္လြမ္းရင္....အမပိုစ္ေလးကိုဖတ္မိေတာ႔တိုက္ဆိုင္မႈေတြနဲ႔အလြမ္း
ဓာတ္ခံေလးနဲ႔အမိေၿမရန္ကုန္ကိုလြမ္းေနမိတယ္...

Maung Myo said...

ဂီတဆိုတာလည္း ဖန္တီးနိုင္စြမ္း ရွိရွိ မရွိရွိ သူက လူေတြရဲ့ ႏွလံုးသား ကို နုညံ့ေစတာေတာ့ အမွန္ပဲေနာ္

က်ေနာ္လည္း အေျပာင္းလဲစိတ္တစ္ခုခုျဖစ္တိုင္း ဂီတေလးနဲ႕ သာ ေျဖသိမ့္လိုက္တာပါပဲ ။